Ծագում և հրապարակում:
Պատմվածքը արտահայտում է Իսահակյանի աշխարհընկալումը՝ համբերություն, կյանքի դժվարություններ, սոցիալական անհավասարություն։ Նշվում է որպես առանձնահատուկ ստեղծագործություն, որը կրում է փիլիսոփայական իմաստ։
Սյուժե:
Պատմվածքի պատմողը հիշում է իր մանկությունը Շիրակի դաշտերում, որտեղ անցել է նրա բարեկամ Օհան-ամի ջաղացը։ Օհան-ամը կառուցել է ջաղացը ինքն իր ձեռքով, աշխատել է, մեծացել է, ունեցել ընտանիք։ Երբ հարուստներն իրենց մեջ բաժանում են հողերը, Օհան-ամը հակադարձում է դրա դեմ՝ սկսում է պայքար։ Նա ձերբակալվում է, դատապարտվում է՝ և բանտում մտածում է կյանքի իմաստի, արդարության և մարդու իր թաքնված արժեքների մասին։ Երբ դուրս է գալիս բանտից, նա ամուր կանգնած է իր սկզբունքներին՝ ընտրելով «աշխարհաթողություն»՝ մնալով մենակ իր ջաղացում, զբաղվելով աշխատավոր կյանքով։ Նրա կյանքում էական է նրա չիբուխը՝ այն խորհրդանշում է համբերություն, մտածմունք և ներքին խաղաղություն։ Ասլան անունով նրա հավատարիմ շունը հաճախ է նրա շուրջ եղել՝ նրա կողքին նստած, երբ նա ծխում է իր չիբուխը։
Թեմաներ և խորհրդանիշներ:
Գրական ազդեցություն:
Պատմվածքը հանդիսանում է Իսահակյանի ինքնության և լեգենդների շարքի մի մասը, որի միջոցով նա արտահայտում է հայրենասիրություն, սոցիալական պատկերացումներ և անձնական թրթիռներ։ Արդյունք է տալիս ընթերցողին մտորում՝ կյանքի իմաստի, աշխատանքային արժանապատվության և մարդու ներսի ուժի մասին։
Հիշատակ արժեքը:
Քաղվածքներ «Համբերանքի չիբուխից» են պահվում վիքիկայքերում՝ որպես ոգեշնչող արտահայտություններ։ Նրա «չիբուխը» դարձել է լեգենդի մի մաս, նրա կերպարը՝ իմաստուն և խորհրդավոր ստրուկ — ընթերցողների համար դրանով ավարտվող՝ սեր, հույս և երազանքների ատրիբուտ։