Ցորենի ծփուն արտերի եզրին
Կանգնել խորհում եմ սրտիս մեջ լռին –
Մի՞թե դու չէիր, հայրենիք իմ հեգ,
Որ տայգաներից, մթին յուրդերից
Հորդացող – եկող ելուզակների
Բյուր նիզակ ու տեգ
Սրտիդ մեջ մխված՝ ընկել էիր խեղճ,
Քառուղու վրա բախվող ազգերի,
Դաժան դարերի մղձավանջի մեջ,
Սմբակների տակ խոլ նժույգների.
Եվ սրում էին ճիչով խնդագին
Անգղներն իրենց կտուցները վես
Քո արևակեզ ժայռերի վրա՝
Հոշոտելու քեզ…
Եվ սակայն հիմա
Դու նորից ծաղկել, ցնծում ես նորից,
Ելնում է ծուխը խրճիթներից հին,
Ուր մայրս անուշ օրորել է ինձ,
Իմաստավորել մանուկ իմ հոգին
Քո հզոր լեզվով, երկիր կաթոգին։
Այնքան ժամանակ, որ պիտի հերկե
Սևահողդ հին՝ քո կտրիճ որդին,
Եվ գուսանդ վառ՝ սերդ պիտ երգե,
Դու պիտի ծաղկիս, երկիր հայրական,
Քո ոգով, ոճով և բարձրագլուխ,
Դու պիտի հնչես, հնչես հաղթական,
Իմ հին հայ լեզու՝ քա՛ղցր ու սրտաբո՛ւխ։
Ծագում և հրապարակում:
«Հայրենիքիս» Ավետիք Իսահակյանի հայտնի բանաստեղծություններից է, որը արտացոլում է հեղինակի հայրենասիրությունը և կապը ծննդավայրի հետ։ Այն գրանցված է որպես հայ գրականության կարևոր նմուշ, որը բարձրացնում է ազգային գիտակցությունը և ոգեշնչում ընթերցողին։
Սյուժե և թեմաներ:
Բանաստեղծությունը պատկերում է հայրենիքի գեղեցկությունն ու պատմական անցյալը, որի միջոցով հեղինակը ընդգծում է ազգային պատկանելիության զգացումը։ Թեմաները ներառում են հայրենասիրություն, ազատության ձգտում, բնության գեղեցկություն և մարդկային արժեքների կարևորությունը։
Խորհրդանիշներ:
Գրական ազդեցություն:
Բանաստեղծությունը հանդիսանում է Իսահակյանի հայրենասիրական պոեզիայի կարևոր մաս, որը մեծ ազդեցություն է թողել հայ գրականության և ազգային ինքնագիտակցության վրա։ Այն սովորաբար դասավանդվում է դպրոցներում և ներգրավված է ազգային գրական հավաքածուներում։
Հիշատակ արժեքը:
«Հայրենիքիս»-ը դարձել է հայերի համար խորհրդանշական ստեղծագործություն, որը ոգեշնչում է սիրել և պահպանել սեփական հայրենիքը, գնահատել նրա պատմությունը և մշակույթը։